داروهای ضد انگل بسیار موثر و انتخابی در دسترس اند. اما چنین ترکیباتی را باید به طرز صحیح و خردمندانه استفاده کرد تا پاسخ بالینی مطلوب بدست آید، کنترل خوبی برقرار شود و مقاومت در برابر داروهای ضد انگل به حداقل برسد.
به طور کلی داروهای ضد انگل مدرن، مرز سلامتی گسترده و اثر قابل توجه در مقابل مراحل بالغ و نابالغ انگل ها و طیف اثر گسترده ای دارند. با این وجود مفید بودن داروی ضد انگل به واسطه کفایت ذاتی خود دارو، نحوه اثر آن، ویژگی های فارماکوکینتیک آن، ویژگی های حیوان میزبان و ویژگی های انگل محدود می شود. داروی ضد انگل ایده آل باید دارای طیف اثر گسترده در برابر انگل های بالغ و نابالغ، سهولت تجویز، جلوگیری از عفونت مجدد برای یک دوره زمانی طولانی، دارا بودن مرز سلامتی وسیع و سازگار بودن با سایر ترکیبات و عدم نیاز به زمان پرهیز از مصرف طولانی در مورد گوشت و شیر به خاطر بقایای آن و همچنین قیمت مناسب باشد.
دسته های متعددی از داروهای ضد انگل از قبیل بنزیمیدازول ها (مانند آلبندازول، تری کلابندازول و مبندازول) و پروبنزیمیدازول ها (مانند فبانتل و تیوفانات)، سالیسیلانیدها و فنل های جانشین شونده (مانند کلوزانتل و رافوکساناید)، ایمیدازوتیازول ها (مانند لوامیزول)، ارگانوفسفات ها (مانند دی کلروس و نفتالفوس) و لاکتون های ماکروسیکلیک (مانند آورمکتین ها) وجود دارند.
بنزیمیدازول ها خانواده بزرگی از مواد شیمیایی هستند که برای درمان عفونت های ناشی از ترماتودها و نماتودها در حیوانات اهلی استفاده می شوند. وجه مشخص آنها، گستره اثر وسیع در مقابل نماتودها، اثر کشندگی بر تخم و مرز سلامتی گسترده است. داروهای مورد توجه عبارتند از آلبندازول، مبندازول، فلوبندازول، تری کلابندازول، فلوبندازول، فنبندازول، اکسی فندازول و اکسی بندازول. آلبندازول و تری کلابندازول در مقابل فلوک های کبدی نیز موثرند.
ویتامین (به انگلیسی: Vitamin) ویتامینها ترکیبات آلی هستند که به مقدار خیلی جزئی برای سوخت و ساز مواد غذایی و اعمال حیاتی بدن و رشد و نمو و تندرستی ضرورت دارند. تغذیه ناقص و رژیم غذایی نامناسب سبب کمبود یا فقدان یک یا چند ویتامین می‌شود و به بیماری‌های مختلف مانند بری بری و پلاگر می‌انجامد.
ویتامینها سبب تسهیل دگرگشت (سوخت و ساز بدن)، اسیدهای آمینه، چربی‌ها و کربوهیدرات‌ها می‌شوند و رشد و نمو و ترمیم سلولهای بدن را میسر می‌سازند. برخی از ویتامینها سبب جذب مواد غذایی در روده می‌شوند و بعضی نیز به عنوان کاتالیزور عمل می‌کنند. عمل آنها بر روی بافتهای اپی تلیال و همچنین استخوان بوده و در مجموع هر کدام از آنها از بروز یک عارضه جلوگیری می‌کند.
فونک نام Vitalamine، یعنی آمینی که حیاتی بوده و برای ادامه زندگی ضرورت دارد، را به موادی که سبب بهبود بیماری بری بری می‌شد و از گروه آمین بوده اطلاق کرد. پس از آنکه معلوم شد بسیاری از ویتامینها از گروه آمین نیستند حرف e از آخر واژه ویتامین حذف و واژه Vitamin مورد قبول واقع شد.
ویتامینها را به دو دسته مهم، شامل ویتامینهای محلول در آب و ویتامینهای محلول در چربی، تقسیم کرده‌اند. ویتامین E، ویتامین K، ویتامین D، ویتامین A را محلول در چربی و ویتامین C و ویتامینهای گروه B را محلول در آب دانسته‌اند. علاوه بر مواد معدنی، ویتامینها نیز مورد نیاز بدن هستند؛ زیرا بدون حضور آنها در غذا، سلامتی و تعادل اعضای بدن ناپایدار می‌شود و در اعمال حیاتی اختلالاتی ایجاد می‌گردد و عوارضی بروز می‌کند که گاه منجر به مرگ می‌شود. ویتامینها سوخت و ساز بدن را تنظیم می‌کنند و تنها کمبود یک ویتامین می‌تواند، تمام بدن انسان را به مخاطره اندازد. خوب است بدانید که بیشتر ویتامینها از منابع اصلی طبیعی استخراج می‌شوند.